December…een maand waar velen tegenop zien. Inclusief wijzelf. Een maand waarin je van de ene activiteit in de andere rolt. Heb je net Sinterklaas gehad, moet je alweer op pad voor de kerstboom.
En in de dagen voor Kerst wringen we ons met honderden tegelijk door de krappe paden van de supermarkt. Of verslijten onze schoenen in de zoektocht naar passende kerstcadeaus. Nog een geluk dat we tegenwoordig onze kerstwensen via Facebook of Whatsapp de wereld in kunnen slingeren, in plaats van die bewerkelijke kerstkaarten.

En of het nu de hectiek van deze maand is of het sausje van familiegeluk dat over december lijkt te liggen, voor veel mensen zijn deze dagen een emotionele rollercoaster. Want waar je in iedere andere maand houvast hebt aan de dagelijkse structuur, doet deze maand een aanslag op je emotionele stabiliteit. De lichtjes en gezelligheid, de kerstmuziek die verhaalt van liefde en saamhorigheid en de nadruk die er ligt op het gezellig samenzijn, vertellen je ongemerkt steeds weer wat er volgens de tekstschrijvers en marketingmensen in overvloed zou moeten zijn: warmte en liefde.

En juist dat kan zo ontzettend confronterend zijn. Omdat je weet dat het binnen de familie helemaal niet zo liefdevol aan toe gaat. Omdat je met de feestdagen niemand hebt om naartoe te gaan. Omdat je juist nu die ene persoon zo erg mist. Of omdat je weet dat dit de laatste keer is dat je de feestdagen zult beleven met die ene persoon die zo veel voor je betekent en je opziet tegen wat het nieuwe jaar zal brengen.

Ook wij ervaren dit jaar lege plekken in onze familie. Heel lang hebben we niet alleen ouders gehad maar ook nog drie oma’s waar we op Nieuwjaarsdag op bezoek gingen. En ja, we hebben best wel eens gemopperd op de drukke dag die dit met zich meebracht na een, meestal, korte Oudejaarsnacht. Maar nu de laatste oma dit jaar is gestorven, is er ook een einde gekomen aan een traditie. En aan de contacten met familieleden waar juist de oma’s de verbindende factor in waren.

We zullen ze dan ook alle drie missen dit jaar. Omdat we nog steeds van hen houden en graag nog even met hen hadden willen praten. Maar we zijn ons er ook van bewust dat er voor alles een tijd is. En juist daarom moeten we koesteren wat er nú is. Ook al doet de lege plek pijn of boezemt de toekomst ons angst in. Want alleen in het NU kunnen we opmerken wat er wél is en daar dankbaar voor zijn. En ja, daar moet je soms heel erg je best voor doen. En het kost kracht en energie om je bewust op het positieve te richten. Maar juist in de roller-coaster die december is, kan dát helpen om niet overspoeld te worden door het gemis dat je kunt ervaren.

Nu het einde van de maand in zicht gaat komen, ben ik benieuwd hoe jij deze maand ervaart. Laat het me gerust weten.

Karin